عدم توقف حکم اعدام شهرام احمدی و ارسال پرونده به اجرای احکام با وجود حذف ماده ۱۸۳

شهرام احمدی زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج در حالی هشتمین سال زندان خود را سپری می‌کند که از درد شدید در تنها کلیه‌اش رنج می‌برد و از اعزام او به بیمارستان ممانعت به عمل آمده است. این در حالی است که کلیه دیگر شهرام به هنگام بازداشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به همراه قسمت‌هایی از روده وی طی عمل جراحی در روزهای ابتدایی بازداشت از بدن وی خارج گردید.

به گزارش خبرنگار «سحام»، شهرام احمدی در تاریخ ۶ اردیبهشت ۸۸ توسط ماموران امنیتی بازداشت و طی مدت حبس هفت ساله خود از مرخصی بی‌بهره و هم اکنون نیز در زندان رجایی‌شهر کرج از حق مکالمه تلفنی و ملاقات محروم است.

احمدی بیش از سه سال است که با خانواده خود ملاقات حضوری نداشته و این در حالی است که او بیش از هفت سال را در زندان گذرانده است. احمدی به تازگی در زندان ازدواج کرده و همسر وی هم‌چنان پیگیر شرایط او و تلاش برای رهایی شهرام احمدی از حکم اعدام است.

احمدی به هنگام بازداشت غیر از جراحت ناشی از شلیک گلوله، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بینی‌اش نیز شکسته شد.

وی در ۱۱ مهر ۱۳۹۰ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط مقیسه در دادگاهی چند دقیقه‌ای و بدون اجازه دفاع از خود، به اتهام محاربه به اعدام محکوم گردید و در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۹۲ پرونده وی به دیوان عالی کشور ارجاع شد. حکم پرونده شهرام احمدی در ۷ مرداد ۱۳۹۲ از سوی دیوان‌عالی کشور نقض و جهت بررسی مجدد به شعبه ۲۷ دادگاه انقلاب تهران برگردانده شد. وی در تاریخ ۱۷ مهرماه ۱۳۹۲ به سلول‌های انفرادی بند ۲۴۰ منتقل و نهایتا پس از یک دوره اعتصاب غذا به بند ۳۵۰ اوین انتقال داده شد. شهرام احمدی در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۹۲ مجدد به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل و هم اکنون در سالن ۱۰ همین زندان حبس خود را سپری می‌کند.

دیوان‌عالی کشور در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۳۹۴ حکم اعدام وی را نقض نمود اما در ۱۰ مهر همین سال حکم اعدام وی مجددا توسط مقیسه صادر شد. در نهایت در ۴ آبان سال ۱۳۹۴ حکم اعدام شهرام احمدی در دیوان‌عالی کشور تایید و به اجرای احکام اوین ارسال شد.

بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل در گزارش پایان سال ۹۴ خود با اشاره به پرونده شهرام احمدی، از این پرونده با عنوان یکی از موارد پر ابهام در دستگاه قضایی ایران یاد کرده است.

از سوی دیگر بر اساس گزارش‌های ارسالی به «سحام»، خانواده شهرام احمدی نیز از آسیب‌های جدی پس از بازداشت وی در امان نمانده‌اند. برادر کوچک او، بهرام احمدی که در همان سال ۸۸ بازداشت شده بود، به منظور فشار بیشتر بر شهرام و در حالی که در زمان بازداشت کمتر از ۱۸ سال سن داشته، در تاریخ ۷ دی ۱۳۹۰ در زندان قزل‌حصار کرج اعدام شد.

هم‌چنین در سال ۸۸ خانواده شهرام و بهرام احمدی با فروش دارایی‌های خود به مبلغ ۷۰ میلیون تومان و پرداخت همه مبلغ به فردی که خود را وکیل معرفی کرده بود و ادعای ممانعت از صدور حکم را داشت، درصدد نجات جان فرزندان خود بر آمدند. بعدها دانستند آن فرد از ماموران امنیتی بوده و نزدیک شدن‌اش به خانواده احمدی نیز جزئی از پروژه آنان جهت آسیب بیشتر رساندن به وی بوده است.

خانواده احمدی (مادر و خواهر) در تاریخ ۱۲ تیرماه ۱۳۹۲ درست در همان تاریخی که پرونده به دیوان‌عالی کشور ارجاع گردید، پس از بازگشت از ملاقات با وی دچار سانحه رانندگی شده و خواهر وی به دلیل ضربه مغزی قدرت تکلم خود را از دست داد، مادر این زندانی هم که بعد از اعدام بهرام احمدی به ضعیف و رنجور شده بود، پس از این تصادف هرگز سلامتی خود را به‌دست نیاورد و تاکنون نیمی از بدنش فلج و قدرت بازیابی حافظه‌اش را نیز از دست داده است.

در ۱۳ دی‌ماه ۱۳۹۲ تنها کلیه شهرام احمدی و روده‌های او دچار عفونت شد و همچنان با وجود مشکلات طاقت‌فرسای جسمی از اعزام وی به بیمارستان و حتی معاینه توسط پزشک نیز ممانعت به عمل می‌آید. احمدی با بیماری‌های صعب العلاجی دست و پنجه نرم می‌کند و با استناد به مواد قانونی پذیرفته شده در جمهوری اسلامی، مسئولین موظف به اعزام وی به بیمارستان و اعطای مرخصی پس از درمان به او می‌باشند.

علاوه بر شکنجه‌های انجام شده در طول دوران بازداشت، شهرام احمدی زمان طولانی از مدت حبس خود را در سلول‌های انفرادی گذرانده است.

۱۲ ماه انفرادی در زندان سنندج، ۲۱ ماه انفرادی در زندان زنجان و ۴۰ روز انفرادی در زندان اوین (جمعا ۳۴ ماه) زمانی است که وی از تاریخ بازداشت خود در شرایط نگهداری ایزوله گذرانده است. وی بارها نیز تهدید به اجرای حکم اعدام شده است.

احمدی زمانی که در سلول‌های انفرادی بند ۲۴۰ در شرایط نامساعد نگهداری می‌شد، روزانه تنها یک وعده غذا در اختیار داشت و ماموران هر صبح‌گاه به منظور اجرای حکم اعدام، وی را از سلولش خارج و با ایجاد فضای رعب و وحشت، قصد بر هم زدن آرامش روانی وی را داشتند. همچنین پس از انتقال به بند ۳۵۰ اوین، وی به همراه تعدادی دیگر از زندانیان عقیدتی (سنی) محکوم به اعدام، بارها توسط بازجوی وزارت اطلاعات (سربازجو داوری) در اتاق‌هایی جداگانه مورد بازجویی، اهانت و شکنجه روانی قرار می‌گرفتند و تهدید به اجرای حکم اعدام می‌شدند.

بر اساس آخرین اخبار رسیده به خبرنگار «سحام»، وضعیت جسمی شهرام احمدی «وخیم» است و وی از عفونت روده و کلیه رنج می‌برد. از آنجایی که وی یکی از کلیه‌های خود را در تیراندازی حین بازداشت از دست داده، وضعیت او «نگران کننده» گزارش شده است.

تعدادی از زندانیان سیاسی بند ۱۲ زندان رجایی‌شهر کرج هم طی نامه‌ای در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۳ خواستار لغو حکم اعدام شهرام احمدی شدند.

خالد حردانی، شاهرخ زمانی، سعید ماسوری، صالح کهندل، افشین حیرتیان، محمد بنازاده امیرخیزی، میثاق یزدان‌نژاد و حمیدرضا برهانی امضاءکنندگان این نامه بوده‌اند.

آمار اعدام‌های عقیدتی و سیاسی و بازداشت‌های خودسرانه در طی سالیان گذشته نشان داده که جمهوری اسلامی از هیچ آزاری نسبت به قومیت‌ها و گرایشات مذهبی کوتاهی نمی‌کند.

اتهام شهرام احمدی همکاری در ترور محمد شیخ‌الاسلام امام جمعه سنندج می‌باشد که وی این اتهام را نپذیرفته است. شهرام احمدی در حالی به اتهام این ترور در زندان به سر می‌برد که پنج ماه پیش از ترور شیخ الاسلام بازداشت و در زمان ترور در زندان بوده است. وی اتهام اقدام مسلحانه‌ را نیز نپذیرفته و طی نامه‌‌هایی از زندان، این اتهامات را ساختگی خوانده است.

شهرام احمدی با استناد به ماده ۱۸۳ با اتهام محاربه به اعدام محکوم شده است؛ ماده‌ای که در حال حاضر از قوانین کشور حذف و بر این اساس حکم اعدام وی از نظر قانونی باید لغو شود.